Σάββατο 6 Απριλίου 2013

  
Ο Κύριος μας έδωσε μέσα από την Αγία Γραφή υποσχέσεις. Με την ζωή του μας έδειξε το δρόμο που πρέπει  να ακολουθήσουμε σε όλα τα θέματα της καθημερινότητας, έτσι ώστε και σ αυτή τη ζωή να είμαστε κερδισμένοι, αναπαυμένοι, χαρούμενοι, αλλά  να κερδίσουμε και την άλλη. Στην ουσία δεν ζήτησε να κάνουμε απολύτως τίποτα πέρα από ένα πράγμα. Να τον αγαπήσουμε τόσο ώστε να γίνουμε ΟΜΟΙΩΜΑ του. Και αν γελάς, και σκεφτείς ότι αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα, μια και είμαστε το κάθε του πλάσμα διαφορετικό από το άλλο, μην ξεχνάς ότι η ΟΥΣΙΑ όλων μας είναι η ίδια. ΟΥΣΙΑ ΘΕΟΥ. Πυλός και φύσημα πνοής Θεού. Έτσι, Εκείνος γνωρίζει , ακριβώς τι μπορούμε να κάνουμε μέσα από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που μας έδωσε, και δεν παρεμβαίνει ΠΟΤΕ, εκτός και αν του το ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ.  Για φαντάσου αδελφέ μου αυτή την έννοια της πρότασης μου. Από αυτή _την ελευθερία _ ξεκινά και τελειώνει όλο το νόημα του Θεού. Και εδώ μπαίνει η βοήθεια του Θεού. Τι ξέρουμε εμείς ότι χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε σε πνευματική άνοδο; Τίποτα. Μας φαίνονται όλα βουνό, γι αυτό και ενώ ξέρουμε το καλό και το ξεχωρίζουμε από το κακό δεν μπορούμε πάντα, να το πράττουμε. Έρχεται λοιπόν ο καλός Θεός και βλέπει την ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ μας. Προαίρεση  είναι η επιθυμία μας για το καλό, αλλά και για το κακό. Στο δε καλό επιβραβεύει ο Κύριος και δίνει την δυνατότητα να πολλαπλασιαστεί, στο δε κακό παραχωρεί, πολλές φορές να γίνει προς παιδαγωγία, η βάζει εμπόδια για να μην βλαφτούν άλλες ψυχές. Οι πατέρες λένε ότι ο Κύριος θα μας κρίνει από την ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ και όχι από τις πράξεις. Η προαίρεση κατοικεί μέσα στη ψυχή. Αν λοιπόν η ψυχή μας έχει Θεό δεν μπορεί να σταθεί η κακία μέσα μας, γιατί έρχεται η ΣΥΝΗΔΗΣΗ ΣΑΝ ΔΙΚΑΣΤΗΣ και ελέγχει.. Και που κατοικεί ο Θεός; Στους ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ. Όταν η ζωή μας οι σκέψεις μας αλλά και οι πράξεις μας είναι ταπεινές, διακατέχονται από φρόνημα που δεν γυρίζει γύρω από τον εαυτό μας αλλά έχει σαν βάση το καλό και αρεστό στο Θεό.  Και η αμαρτία; Δεν είναι αποτέλεσμα κακής προαίρεσης; Όχι πάντα. Είναι και αδυναμία πολλές φορές υποταγής στο νόμο του Θεού, και απόρροια των παθών μας κυρίως του εγωισμού μας. Γι αυτό αν η προαίρεση μας είναι αγαθή έρχεται η ΜΕΤΆΝΟΙΑ  Πρέπει λοιπόν απλά να είμαστε προσεχτικοί. Να μην αφήσουμε να σκληρύνει η ψυχή μας και έτσι να μην ακούει την φωνή της ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ . Η ψυχή δεν ακούει την φωνή όταν επιλέγει συνειδητά το κακό, και μετά το θεωρεί, στην αρχή ΑΣΗΜΑΝΤΟ, και μετά φυσικό, έως καλό. Η φωνή της συνείδησης, πρέπει να αγρυπνά, με όπλο τον ΕΛΕΓΧΟ. Σαν βάση πρέπει να βάζουμε αν η πράξη μας η ο λόγος μας αρέσει στο Θεό, αλλά και τι αντίκτυπο έχει στους ανθρώπους. Όχι πώς το κρίνουν οι άνθρωποι, αλλά αν άμεσα τους στρέφει σε κατάσταση στεναχώριας η τους δυσκολεύει τη ζωή. Πχ αν με θεωρούν οπισθοδρομική, γιατί φοράω μακριά ρούχα, αυτό από την στιγμή που δεν τους κάνω κακό και τα φοράω για ευσέβεια στο θεό, δεν με αφορά, τι λέει ο κόσμος. Το συμφέρον της ψυχής μας δεν είναι απαραίτητο να συμβαδίζει με το συμφέρον του κόσμου. Και επειδή όπως μόνοι μας ερχόμαστε σ αυτή τη ζωή και μόνοι μας φεύγουμε, και ξεχωριστά θα δώσουμε λόγο, στο θεό ο καθένας μας για τα έργα μας, γι αυτό πρέπει να βάζουμε σαν κύριο άξονα το Θεό και μετά τον κόσμο.   Για ΜΕΝΑ και από αυτά που με φώτισε ο Κύριος αλλά και με δίδαξε  ο γέροντας μου, η σωτηρία μας εξαρτάται καθαρά από το ΕΛΕΟΣ του Κυρίου. Πρέπει λοιπόν χωρίς κανένα ελαφρυντικό για μας, να γνωρίσουμε και να αποδεχτούμε τα πάθη μας. Να είμαστε σκληροί με το σύνολο του εαυτού μας. Δηλαδή με τον εσωτερικό κόσμο μας κυρίως, αλλά και με το σώμα μας, το περίβλημα της ψυχής μας. Είναι πόλεμος σκληρός. Γιατί το σώμα έχει ανάγκες, και επιθυμίες, χωματένιες, μια και είναι από χώμα, και η ψυχή πρέπει να πολεμήσει με τις ουράνιες βλέψεις τις αθάνατες μια και είναι αιώνια, και άυλη. Το πρώτο βήμα κάνουμε εμείς λέγοντας θέλω στον Κύριο, εκείνος δίνει μετά τα εφόδια ,δύναμη, θέληση, υπομονή, επιμονή…. Και ολοκληρώνει. Πολύ βοηθάει, αν το μυαλό μας γυρίζει συνέχεια στο Θεό όπως οι ερωτευμένοι που το μυαλό, ότι και αν κάνουν έχει εικόνα του έρωτά τους. Αν καταφέρουμε αυτό, τότε το επόμενο βήμα είναι πώς να μην στεναχωρήσουμε αυτό τον έρωτα, και τι θα ήθελε να κάνουμε αυτός σε κάθε στιγμή. Στα δύσκολα, μας έδωσε με την ζωή του απαντήσεις, γιατί κανένας δεν μπορεί να ξεπεράσει την θυσία και την αγάπη του Θεού, στις δύσκολες ώρες που πέρασε, πάνω στο σταυρό, αναμάρτητος και ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ. Η προσευχή είναι το όπλο της μνήμης, η επαφή με το Θεό , η θερμότητα που καίει τα πάθη, αλλά και το μέσον να κατέβει η Θεία Χάρις. Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας αλλά και τίποτα που γίνεται και είναι καλό δεν είναι δικό μας, πηγάζει και εκπορεύεται από τον Πατέρα. Έτσι εμείς απλά γινόμαστε δοχεία χάριτος, αν μας εκλέξει η με την ζωή και την επιθυμία μας το προκαλέσουμε. Μα αν σαν και μένα ζητάς μια θέση απλά στο παράδεισο τότε, μην κρυφτείς σαν την στρουθοκάμηλο από τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Μάθε σιγά σιγά και δέξου τα πάθη σου. Άκουσε την γνώμη των άλλων για σένα, και κλείσε τα αυτιά σου στις κολακείες, αλλά άνοιξε τα στα λόγια που σε κρίνουν _πολλές φορές _άδικα, και άσχημα. Από την στιγμή που έστω και ένας άνθρωπος σε είδε σαν εγωιστή κακό, πονηρό….. τότε πάει να πει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να υποβόσκει μέσα σου και να το έχεις. Πάνω σε θυμό οι άνθρωποι λένε τις μεγαλύτερες κακίες αλλά πολλές φορές και τις μεγαλύτερες ΑΛΗΘΕΙΕΣ για μας.  Μα κι αν δεν το έχεις, ωφέλιμο είναι να κάνεις έλεγχο, και αν το έχεις προσπάθεια μαζί με προσευχή ο Κύριος με το κατάλληλο γιατρικό, θα στο εξαλείψει. Κοιτώντας τον Θεό, η ψυχή γίνεται ατρόμητη. Δεν φοβάται τον κόσμο τούτο, και για όλα έχει εμπιστοσύνη σ Αυτόν που τα επιτρέπει και γνωρίζει την λύση, και τον σκοπό. Όταν λοιπόν βρισκόμαστε κατά παραχώρηση  στο καζάνι των δοκιμασιών και των θλίψεων, πρέπει να παίρνουμε δύναμη από την θυσία του Ιησού, τις δύσκολες ώρες του σταυρού. Πρέπει να ζητάμε όχι να τελειώσει η δοκιμασία αλλά να μας δίνει τα εφόδια για να την αντέχουμε, και πάνω από όλα να ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ τον Κύριο. Περιμένουμε. Όταν ο Κύριος με τον τρόπο που εκείνος επιλέγει αφού του δίνουμε εμείς την προτεραιότητα να το κάνει για μας, μας βγάλει από την δοκιμασία, ένα είναι σίγουρο. Θα είμαστε ΔΥΝΑΤΟΙ, και η έκβαση θα είναι στον ουρανό εισιτήριο ακόμα κι αν εδώ η έκβαση είναι να μπούμε φυλακή. Αν δεν φταίμε, έρχεται η θεία παρηγοριά και η «φυλακή» γίνεται κήπος ανθισμένος χαράς. Τι περίεργο πράγμα . Το έχω ζήσει. Τις μεγαλύτερες χαρές,  και το δυνάμωμα της πίστης και της αγάπης μου στο Θεό τις πήρα όταν την αδικία και την δοκιμασία την ακούμπησα εξ ολοκλήρου στο θέλημα του Θεού, και σήκωσα αγόγγυστα τον σταυρό μου, δοξολογώντας τον θεό σαν φταίχτης. Δεν το ξεχνώ και θα το ξανακάνω, με την δύναμη του Θεού, και την βοήθεια του. Η ειρήνη και η ανυπέρβλητη χαρά με κατακλύζουν και τώρα που στα γράφω. Πόσο ωφελήθηκα , πόση αγάπη μου φόρεσε ο Κύριος στην ψυχή μου, μου πήρε όλο τον πόνο, και μου έδωσε την δικαιολογία και την συγχώρεση για τα πλάσματα του, που με αδίκησαν. Όταν θα έρθουν τα δύσκολα μου, έχω βαθιά πίστη ότι θα αγγίξω τον Κύριο μου για άλλη μια φορά και ΕΚΕΙΝΟΣ με την αγάπη του θα με οδηγήσει στο φώς. Εγώ θα κάνω μόνο μια σκέψη, και θα του πω. Δες με μέσα από την αγάπη σου όπως εγώ βλέπω τον εαυτό μου, σαν ένα πλάσμα που το έφερες στην γη αλλά δεν κατάφερε τίποτα πέρα από το να σε ΑΓΑΠΗΣΕΙ, με τα εφόδια που εσύ του έδωσες, και που ούτε αυτά τα εκμεταλλεύτηκε, όπως έπρεπε. Αλλά προσπάθησα….. Συγχώρεσε  με. Την λέξη και την έννοια ΑΓΑΠΗ δεν στην έβαλα αυτή την φορά παρά στο τέλος αυτού του γραπτού. Και αυτό γιατί αυτό είναι το κλειδί του παραδείσου. Με αυτή άνοιξα όλες τις πόρτες στη ζωή μου, μ αυτή μου ανοίγει ο θεός τον δρόμο για την σωτηρία μου. Ότι προσπάθεια κι αν κάνουμε αν δεν έχει ΑΓΑΠΗ είμαστε κύμβαλα αλαλάζοντα  και τίποτα δεν καταφέρνουμε. Είναι δώρο μέγα του Θεού που αναγνωρίζεται με μυστικό τρόπο από τους ανθρώπους άλλοτε φανερά και άλλοτε κρυφά αλλά πάντα μαγικά και χαρούμενα. Η καθαρή αγάπη δεν έχει φόβο και ενδοιασμούς και την στέλνει ο Θεός και την σκορπάμε με την καλοσύνη μας, τις εκφράσεις μας, τις πράξεις, τα λόγια μας, μα πάνω από όλα την ΘΥΣΊΑ μας. Όταν αξιωθούμε να βρεθούμε μέσα στον παράδεισο τότε θα εννοήσουμε το μέγεθος, αυτού του δώρου που σπάει όλα τα δεσμά όλους τους φόβους, τώρα απλά προγευόμαστε. Αμήν.                                                                                                                 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου