Γιατί το παιδί χρειάζεται όρια

Όλοι οι γονείς αναγνωρίζουν τη σημασία της ύπαρξης ορίων στην ανατροφή ενός παιδιού.

 Τα όρια δεν είναι τίποτα άλλο από κανόνες, που κάθε γονιός θέτει στα παιδιά του ανάλογα με την κοσμοθεωρία του ή αυτό που ο ίδιος θεωρεί σωστό και επιτρεπτό. Αν και σε γενικές γραμμές υπάρχουν κάποιοι κανόνες που είναι κοινοί για όλα τα παιδιά, τα όρια καθορίζονται ανάλογα με την ηλικία του κάθε παιδιού, τις ανάγκες του και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της οικογένειας του.

Τα όρια είναι απαραίτητα γιατί παρέχουν στο παιδί μια αίσθηση ασφάλειας. Δεν είναι απλά απαγορεύσεις και περιορισμοί, αλλά αποτελούν, όπως γράφει και το mother.gr,  έναν μοναδικό τρόπο μάθησης. Πίσω από κάθε όχι, κρύβεται και μια συζήτηση, μια εξήγηση δηλαδή προς το παιδί για ποιο λόγο δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει.

Δεν βάζουμε όρια, απλά για να πούμε ότι τα βάλαμε. Βάζουμε όρια για να βοηθήσουμε το παιδί να κατανοήσει τι επιτρέπεται και τι όχι κατά περίσταση και, κυρίως, για να καταλάβει ότι, αν τα υπερβεί, θα πρέπει να δεχτεί και τις ανάλογες συνέπειες. Γι΄ αυτό το λόγο κάθε κανόνας θα πρέπει να ακολουθείται και από έναν διάλογο, με λόγια και αναλύσεις που το παιδί θα μπορεί να κατανοήσει.

Η οριοθέτηση, όμως, ενός νηπίου στην πράξη δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση, όσο φαίνεται στη θεωρία. Αν θέλετε να τα καταφέρετε, καλό θα είναι να σκεφτείτε τα εξής:

Να είστε σταθεροί στις αποφάσεις σας. Τα όρια δεν έχουν νόημα αν ισχύουν τη μια μέρα και δεν ισχύουν την άλλη, γιατί το μόνο που καταφέρνετε έτσι, είναι να μπερδεύετε το παιδί.
Όπου είναι δυνατόν, να προσφέρετε εναλλακτικές στο παιδί. Για παράδειγμα, «δεν επιτρέπεται να δεις άλλο τηλεόραση, αλλά, αν θες, μπορείς να ζωγραφίσεις ή να παίξεις με τα παιχνίδια σου».
Μην υποκύπτετε σε κλάματα, γκρίνιες, μούτρα ή εκρήξεις θυμού. Το παιδί είναι φυσικό να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που διαθέτει για να κάνει το δικό του, αλλά εσείς θα πρέπει να μην υποχωρήσετε.
Πρέπει και οι δυο γονείς να έχουν κοινή γραμμή. Όταν ο ένας γονιός λέει όχι, ο άλλος οφείλει να τον υποστηρίζει. Το ίδιο ισχύει και όταν το παιδί μένει με τους παππούδες, οι οποίοι πρέπει να ακολουθούν τα όρια που εσείς έχετε θέσει.
Τα όρια πρέπει να ανταποκρίνονται στην ηλικία και τις ανάγκες του παιδιού και συνεπώς να αλλάζουν καθώς το παιδί μεγαλώνει.
Να επιβραβεύετε το παιδί κάθε φορά, που συμπεριφέρεται σωστά.
Να αποδοκιμάζετε την πράξη και ποτέ το ίδιο το παιδί. Για παράδειγμα, δεν λέμε «είσαι κακό παιδί», αλλά «αυτό που έκανες δεν είναι καλό».

Τέλος, να θυμάστε πως πρώτα από όλα πρέπει εσείς οι ίδιοι να είστε σωστά πρότυπα, δηλαδή να διαθέτετε και να υπακούτε στα δικά σας εσωτερικά όρια, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσετε να θέσετε όρια και στα παιδιά σας.